Örnek alınacak “referans noktası”nın belirlenmesi anlamına gelen benchmarking, ‘bir işletmenin rekabet gücünü yükseltmek için, başarılı performansa sahip başka işletmelerin, iş yapma tekniklerini incelemesi, kendi teknikleri ile kıyaslaması ve bu kıyaslamadan elde ettiği bilgileri kendi işletmesinde uygulaması’ anlamına geliyor.
Kıyaslama ya da genel adıyla benchmarking, kimin en iyi olduğunu, kimin standartları geliştirdiğini ve daha da önemlisi standardın ne olduğunu belirleyen araştırma çalışmasıdır.
Benchmarking kavramı bugünkü anlamı ile ilk kez 1970’lerin sonu 1980’lerin başında Xerox işletmesinin diğer Japon işletmelerinden öğrenme fikriyle, uygulanmaya başlanmıştır.
1979 yılında Xerox, benchmarking uygulamasına, rakipleri tarafından üretilen fotokopi makinelerinin parçalarını söküp inceleyerek başlamıştır. Xerox, bu parçaların fiziksel bileşimlerinin nasıl yapıldığını değerlendirmenin yanı sıra, üretim maliyetlerini de incelemiş ve rakiplerinin bu ürünleri nasıl daha düşük maliyetlerle ürettiklerini anlamaya çalışmıştır. Daha sonra Xerox bu uygulamaları kendi üretim sürecine adapte etmiş ve iş planlarında kullanmıştır.
Toyota şirketin bir yetkilisi Almanyadaki Volswagen’i ziyaret sırasında, 1000 tonluk “schuller” preslerini kurmanın 2 saat aldığını görüyor. Kendi fabrikalasında aynı işlemin aynı işlenin aynı makinalarda 4 saat sürdüğünü bildiğinden bundan çok etkileniyor.
Japonya’ya döndüğünde müdürleri pres kurma süresini Volkswagenin altına düşürmeye zorluyor. Buun sağlamak için Toyota’dan eski bir endüstri mühendisinin yardımını alıyorlar. 6 aylık sıkı bir çlaşmadan sonra, süreyi 90 dakikaya düşürmeyi başarıyorlar.
Tabii ki, bu süre herkesi memnun ediyor. Ancak 3 ay sonra genel müdür daha ileri bir hedef konarak süre sadece 3 dakika olarak belirleniyor. Doğal olarak böyle bir hedef önce imkansız görünüyor. Çünkü ekip varolan yöntemleri kullanarak mümkün olan zamana zaten ulaşmıştı.
Bu, makine durdurma sırasında yapılan işi minimuma indirmek anlamına geliyordu. Örneğin kalıplar önceden hazırlanabilir ve mekanizma basitleştirilebilirdi, bu arada araçlar hazır tutulabilirdi. İşte tüm aşamalar yeniden analiz edilerek, sonuçta tamamıyla farklı bir uygulama getiriyorlar. Üç ay içinde 3 dakikalı değişim süresine ulaşılıyor. Bugün SMED (Kalıbın 1 dakikada değişimi) olarak bilinen kavram dünyada yaygın olarak kullanılan bir yöntem.
Yararlanılan Kaynaklar: Benchmarking Sunusu ( Hazırlayan: Arş. Gör. Pelin ALCAN), http://www.ikademi.com/
